Πολλοί από εμάς έχουμε ακόμη στη μνήμη μας το άρωμα του φασκόμηλου να αναδύεται στην κουζίνα της μαμάς, ζεστό, με ζάχαρη ή μέλι, έτοιμο να ανακουφίσει τον πονεμένο παιδικό λαιμό και την μπουκωμένη μύτη! Το γνωστό φασκόμηλο, ο Ελελίφασκος ο φαρμακευτικός, ή αλλιώς Salvia officinalis, ανήκει στα χειλανθή.

Το φασκομηλάκι, με τα χνουδωτά φύλλα και τον ξυλώδη βλαστό, δεν ξεπερνά τα 60 εκ. σε ύψος και είναι τόσο ελληνικό που οι Γάλλοι το ονομάζουν «Τσάι της Ελλάδας», καθώς στη χώρα μας έχουμε 20 είδη φασκόμηλου που αγαπούν την ελληνική εξοχή, γεμάτη ήλιο με χώμα άγονο και πετρώδες. Ακόμη κι ο Καρλομάγνος ο Μέγας ασχολήθηκε με τη διάδοση του ταπεινού φασκόμηλου, ενώ με διάταγμα του γιού του το φασκόμηλο μπήκε και επίσημα στα βασιλικά κτήματα.

Λέγεται δε ότι κατά τη διάρκεια της μεγάλης πανώλης του 1630 οι ληστές κατάφερναν να λεηλατούν τους νεκρούς χωρίς να μολύνονται και το μυστικό ήταν μια αλοιφή από λεβάντα, δενδρολίβανο, θυμάρι και…φασκόμηλο που ενίσχυε το ανοσοποιητικό σύστημα!

Μετά τη συγκομιδή τα γκριζοπράσινα φύλλα του πρέπει να φυλάσσονται σε σκιερό μέρος, κάτι που δεν αλλοιώνει την ποιότητα των φύλλων και του αιθέριου ελαίου. Το αιθέριο έλαιο από φασκόμηλο παρασκευάζεται με δύο τρόπους, είτε μέσω απόσταξης, είτε μέσω ατμού.